کاش می تونستم راحت تصمیم آخرم را بگیرم قید همه چیز(کار وتحصیل) را بزنم و رضایت خانوادمم از خدا بخوامو برم مشهد و بقیه عمرم را صرف خدا و بندگیش کنم ولی افسوس؟

عشق و محبت به حضرت حق (جل و علا) در مراتب نازله، فطری انسانهاست؛ چنانکه علامه جوادی آملی (دام ظله) با استناد به آیه «و لکن الله حبب الیکم الایمان و زینه فی قلوبکم» (1) (لکن خداوند نزد شما ایمان را دوست وخوشایند کرد و آن را بیاراست) اثبات می فرمایند که «چنانکه اصل دین الهی محبوب انسان است و هر چه ذاتاً محبوب انسان است، فطرت انسان به او گرایش دارد، پس معلوم می شود دین و خدا هر دو فطری انسان است.» (2)
پس عاشق کمال مطلق بودن، فطری انسان است؛ این که انسان همیشه در دوران زندگی خود به دنبال محبوبی است تام و تمام و بی عیب و نقص که با وصال او به آرامش و سکون برسد فطری اوست و این از الطاف خالق بی همتاست که این نعمت ابتدایی را قبل از اینکه از او بخواهیم به ما ارزانی داشته تا بخشی از مسیر عاشقی و عبودیت را ابتدائا ً پیموده باشیم.
بحمدلله بعد از سفر مشهد مقدس ، خداوند مهربان لطف ویژه ای به شما کرده و محبتی افزون بر محبت فطری و ابتدایی، به شما ارزانی داشته است که می بایست با درست عمل کردن، شکر آن را بجای آورید.
خاصیت عشق در مراتب عالیه این است که عاشق فقط بر طبق رضای معشوق عمل می کند و تنها به خواست او تن می دهد و بس. اما بدلیل اینکه انسان دارای نفسی است که زشت را زیبا و زیبا را زشت جلوه می دهد باید مراقب باشد در مصداق معشوق و محبوب حقیقی به خطا نرود؛ که اگر چنین کند در خصوص نعمت عشق نا سپاسی بزرگی مرتکب شده و به بیراهه رفته است.
«محبت که صراط مستقیم بین محب و محبوب است از روشن ترین موارد ادق من الشعر و احد من السیف است زیرا تشخیص حب صادق از کاذب از مو باریک تر و پیمودن طریق حب از طی لبه ی تیز شمشیر دشوارتر است» (3)
عاشقی در مراتب عالی یعنی جذب محبوب شدن و برای حصول و دوام این جذب باید محبوب را بشناسید. بنابر این شناخت و معرفت مقدمه ای مهم، برای تشدید عشق است. باید معشوق را شناخت و نسبت به ویژگی های او آگاهی یافت. مگر می شود عاشق کسی شد و هیچ شناختی نسبت به او نداشت.
غالبا ً اینگونه است که هر چه مراتب شناخت و معرفت بیشتر باشد، حب و عشق هم شدیدتر می شود. چنان که خدای سبحان در مورد مؤمنان راستین که در سایه اطاعت پروردگار متعال و اجتناب از معاصی به درجات بالای ایمان دست یافته اند می فرماید: «و الذین امنوا اشد حبا لله؛ آنها که ایمان دارند عشقشان به خدا شدیدتر است.» (4)
نکته ی مهم:
از آن جایی که عاشقی سنخیت با معشوق را به همراه دارد، بنابراین عاشق در راستای پیاده نمودن صفات و ویژگی های معشوق در وجود خویش، نهایت تلاش خود را به کار می گیرد. از سوی دیگر چون مصداق اتم واکمل عاشقان ذات اقدس ربوبی که مظهر تمامی اسمای حسنای الهی هستند، اهل بیت عصمت و طهارت (علیهم السلام) می باشند، بنابراین مهمترین راه تقویت عشق به خدای متعال، پیروی کردن از این ذوات مقدس و حرکت کردن به دنبال آنهاست؛ نه یک قدم جلوتر و نه یک قدم عقب تر. «نحن النمرقة الوسطی، بها یلحق التالی و الیها یرجع الغالی؛ (5) ما تکیه گاه میانه ایم، عقب ماندگان به ما می رسند و پیش تاختگان به ما باز می گردند.»
خدای سبحان خطاب به پیامبر (صلی الله علیه و اله) می فرماید به مردم بگو: «قل ان کنتم تحبون الله فاتبعونی یحببکم الله ....؛ اگر خدا را دوست دارید از من پیروی کنید تا خدا نیز شما را دوست بدارد.» (6) لذا خداوند مهربان، شرط دوست داشتن خود را در اطاعت پیامبر (صلی الله علیه و آله) قرار داده است.

عمل به چند نکته در این راستا به شما کمک خواهد کرد:
1 - همان طور که در مطالب گذشته نیز اشاره شد، همواره از آشنایان به این طریقت که مصداق اتم و اکمل آن، قرآن کریم و اهل بیت (علیهم السلام) هستند، کسب رهنمود کنید تا مسیر عاشقی به سلامت طی شود.
بنابراین بخشی از وقت خود را در شبانه روز، به تلاوت قرآن – همراه با تدبر- و مطالعه ی احادیث و روایات کنید.
2 – خانه ی دل، بسیار مقدس و با ارزش است؛ به جای صاحب اصلی، بیگانه را راه نده.
«در روایتی مفضل بن عمر از حضرت صادق (علیه السلام) پرسید: عشق چیست؟ فقال (علیه السلام): قلوب خلت من ذکر الله فاذاقها الله حب غیره؛ دل هایی که از یاد خدا خالی باشد خدا کیفری دردناک به آنها می چشاند و آن علاقه ی به باطل و عشق به دنیا و لذایذ زودگذر و خلاصه محبت کاذب است.
اگر انسان همواره مواظب قلب خویش نباشد، دل او از یاد خدا غافل می گردد و در نتیجه تازیانه ی دردناک عشق به باطل و غیر خدا، بر او نواخته می شود و دوستی باطل در چنین دلی جای می گیرد.
از حضرت علی (علیه السلام) نقل شده که آن حضرت فرمود: «صابروا انفسکم علی فعل الطاعات و صونوها عن دنس السیئات تجدوا حلاوة الایمان» بر انجام طاعتهای الهی شکیبا باشید و آن را از آلودگی گناهان حفظ کنید تا شیرینی ایمان را بیابید. از این بیان استفاده می شود که انسان با فرمانبرداری از خدا، طعم محبت او را می چشد و با معصیت او از این حلاوت محروم می گردد و اگر کسی در اثر گناه، طعم گوارای محبت خدا را نچشد، حتما ً گرفتار آلودگی محبت باطل می گردد.» (7)
3 – همواره خود را در محضر پروردگار ببین.
اگر انسان همواره برای انجام کوچکترین کاری این اندیشه را در خاطر داشته باشد که خالق من نظاره گر اعمال من است، یقینا ً مراقبت ویژه ای از اعمال خود می کند.
در زندگی بزرگان و عرفا می بینیم که از انجام واجبات الهی، لذت بیشتری می بردند؛ چرا که امر وجوبی محبوب است و عاشق نیز منتظر امر معشوق «ما عبدتک خوفا ً من نارک و لا طمعا ً من جنتک بل وجدتک اهلا ً للعبادة فعبدتک؛ تو را نه از ترس آتشت و نه به طمع بهشتت عبادت کردم، بلکه تو را شایسته ی پرستش یافتم پس عبادتت کردم.»

دوست عزیز!
بدان که سلوک و حرکت زن با مرد، در مواردی تفاوت دارد. در حالات برخی از عرفا مشاهده می شود که ماه ها به مشهد مقدس سفر می کردند و در جوار ملکوتی امام رضا (علیه السلام) می ماندند و یا در حالات آیت الله قاضی (رحمةالله علیه) نقل شده که کسی ایشان را در دهه ی آخر ماه مبارک رمضان پیدا نمی کرد و نمی دانست به کجا می رود!
اما وظیفه ی زن و طی طریق او به سمت حق تعالی، در برخی موارد به گونه ای دیگر است. صدیقه ی طاهره، زهرای مرضیه، آن یگانه بانوی بزرگ اسلام و او که حجت حجت های خداست و ام الائمه می باشد، در عین حال که اهل نماز شب های طولانی و ایستادن در برابر حضرت حق بود، وقت زیادی را صرف امور خانه و رسیدگی به فرزندان و همسر خود می کردند و بطور قطع و یقین، همه ی این امور مورد رضای خداوند بوده است.
دوست خوبم!
این عشق و علاقه ی شما به معنویات ستودنی است ولی بندگی خداوند و عشق به او نه تنها هیچ منافاتی با کار و تحصیل ندارد بلکه نشانه ی بندگی و عشق به خداوند، اطاعت از دستورات و فرامین اوست. فقط کافیست که به برخی از روایات و احادیث بسیاری که در باره ی اجر و ثواب کار و تحصیل، آمده بنگرید تا تصدیق کنید که یکی از راه های مهم بندگی خدا، کار و تلاش و باز کردن گره از کار مردم و مجاهده ی علمی و عملی، برای کسب رضای خدای تعالی می باشد.
پس هیچ نیازی نیست قید کار و تحصیل را بزنید، بلکه همت خود را در راه کار و تحصیل بیش از پیش کنید و مو به مو به دستورات محبوب خود، عمل کنید.
موفق و پیروز باشید.
(1) قرآن کریم / سوره ی حجرات / 7
(2) علامه جوادی (دام ظله) / تفسیر موضوعی / ج 12 / ص 230
(3) علامه جوادی آملی (دام ظله) / سر چشمه اندیشه / ج 5 / ص 12
(4) قرآن کریم / سوره بقره / 165
(5) حکمت 109 نهج البلاغه
(6) قرآن کریم / سوره آل عمران / 30
(7) علامه جوادی آملی ضوعی قرآن کریم / ج 12 / ص / تفسیر موضوعی قرآن کریم / ج 12 / ص 249